1
کارشناسی مهندسی شهرسازی، دانشگاه معماری و هنر پارس، تهران، ایران
2
استادیار گروه مهندسی شهرسازی، دانشگاه معماری و هنر پارس، تهران، ایران
چکیده
استفاده بهینه از زمین و برنامه‌ریزی کاربری اراضی شهری، یکی از مسائل مهم و اساسی در نظام برنامه‌ریزی می‌باشد. ارزیابی کاربری‌های مختلف شهری اساساً به منظور اطمینان خاطر از استقرار منطقی آن‌ها و رعایت تناسب لازم و منعکس کننده تصویری گویا از منظر و سیمای شهری و همچنین چگونگی تخصیص فضای شهری به کاربری‌های مختلف مورد نیاز شهر در طی زمان و جهت رسیدن به اهداف توسعه‌ی شهری به منظور برنامه‌ریزی هدفمند و پایداری محیط زیست شهری می‌باشد. هدف از این پژوهش، آن است که با مطالعه وضع موجود کاربری زمین شهر پاکدشت و شناخت کاربری‌های مختلف شهری و مقایسه این کاربری‌ها با سرانه استاندارد، میزان کمبود هر یک از این کاربری‌ها و تأثیر آن بر روی محیط زیست شهری مشخص شود. روش تحقیق در این مقاله مبتنی بر رویکرد توصیفی- تحلیلی است که نخست با استفاده از مطالعات اسنادی به تدوین چارچوب نظری می پردازد و با استفاده از نقشه‌های GIS به بررسی و شناسایی مقدماتی منطقه پاکدشت می‌پردازیم و سپس با استفاده از الگوی تحلیلی SWOT به تحلیل نقاط ضعف، قوت، فرصت‌ها و تهدیدها پرداخته شده است. با توجه به بررسی‌های انجام شده ملاحظه گردید که نیمه شمالی منطقه پاکدشت، اساساً برای فعالیت‌های انسانی خصوصاً کشاورزی مناسب نبوده و عدم توان محیطی را نشان می‌دهد و در نقطه مقابل نیمه جنوبی منطقه بیش از همه مشمول مدیریت بهینه اراضی می‌باشد.
عبداللهی لویه, پرستو, & گازرانی, فریدون. (1399). بررسی کاربری اراضی شهری به منظور برنامه‌ریزی هدفمند و پایداری محیط زیست شهری (مطالعه موردی: شهر پاکدشت). علم و صنعت روز, 2(3), 270-279.
MLA
پرستو عبداللهی لویه; فریدون گازرانی. "بررسی کاربری اراضی شهری به منظور برنامه‌ریزی هدفمند و پایداری محیط زیست شهری (مطالعه موردی: شهر پاکدشت)". علم و صنعت روز, 2, 3, 1399, 270-279.
HARVARD
عبداللهی لویه, پرستو, گازرانی, فریدون. (1399). 'بررسی کاربری اراضی شهری به منظور برنامه‌ریزی هدفمند و پایداری محیط زیست شهری (مطالعه موردی: شهر پاکدشت)', علم و صنعت روز, 2(3), pp. 270-279.
VANCOUVER
عبداللهی لویه, پرستو, گازرانی, فریدون. بررسی کاربری اراضی شهری به منظور برنامه‌ریزی هدفمند و پایداری محیط زیست شهری (مطالعه موردی: شهر پاکدشت). علم و صنعت روز, 1399; 2(3): 270-279.
)